چگونه می توان به اثر رهش پایدار دارو دست یافت

دو نوع اصلی فناوری رهش پایدار برای قرص‌های خوراکی وجود دارد، یکی رهش ماندگار غشایی، و دیگری غشای رهش پایدار ماتریسی است که معادل ساختن خانه‌ای برای بستن داروها است و تنها یک در کوچک برای اجازه دادن باقی می‌ماند. آنها به آرامی بیرون می آیند رهاسازی پایدار ماتریکس معادل درهم تنیدگی دارو با گلوله ای از گیاهان آبزی است به طوری که آنها فقط می توانند به آرامی آزاد شوند. بسیاری از فن آوری های خاص وجود دارد. برخی از مواد پلیمری نامحلول برای آزادسازی پایدار غشاها استفاده خواهند شد. مواد چارچوب می توانند نامحلول، ژل های آبدوست یا مواد زیست فرسایش پذیر باشند. مواد غشایی می توانند با تنظیم مواد تشکیل دهنده به شکل طبیعی برخی ریز منافذ، یا حفاری لیزری و روش های دیگر، داروها را آزاد کنند. علاوه بر این، گلوله‌های دارو را می‌توان با یک ماده بازدارنده رهایش برای دستیابی به اثر رهایش پایدار، که می‌تواند ترکیبی از پوشش‌هایی با ضخامت‌های مختلف یا پوشش‌های متعدد باشد، پیچیده شود. کپسول های رهش پایدار از این اصل استفاده می کنند. گلوله های داخل دارای پوشش های متفاوتی هستند و زمان انحلال دارو نیز متفاوت است. سپس، ترکیبی از چندین گلوله با سرعت‌های آزادسازی داروی مختلف، به‌طور کلی روان‌تر آزاد می‌شود.

به زبان ساده:

یعنی دارو بلافاصله به طور کامل در بدن ترشح نمی شود.

دردسر مصرف دارو را کاهش می دهد و غلظت خون را ثابت نگه می دارد که می تواند عوارض جانبی دارو را کاهش دهد.